Nie gome, Akane, tylko powinnaś wyegzekwować coś w rodzaju relacji
<-- ...

Pewnie w końcu trzeba będzie

Nastała jesień. Kasa wygrana w turnieju topniała, a Kaśka szkoliła się w fechtunku, awansując na kolejny poziom wtajemniczenia. Pojedynki uliczne, na które Kacha była od czasu do czasu wyzywana, stały się normą, umiejętności walki szybowały w kosmos, a ja pękałem z dumy. Uznałem, że czas na wykopanie Katarzyny do krainy lodu i śniegu, na
poszukiwanie trzeciego bandziora. Nie ukrywam, że spodobały mi się wędrówki Katarzyny w tych okolicach, zwłaszcza pikowanie ze skarp i lądowanie odnóżami do góry w zaspach - poezja Wrogowie co prawda mało urozmaiceni i słabi, ale za to sceneria całkiem sympatyczna. Trzeciego bandziora Kacha odnalazła w pewnym domku i błyskawicznie złoiła mu skórę. Po czym krokiem tryumfatorki powróciła do królestwa, inkasując nagrodę. Papa Cloud był dumny Jednocześnie zauważyłem jednak, że nie za bardzo wiem co dalej z Kaśką robić. Na wyprawy jakoś nie miałem chęci jej już wykopywać, ostatecznie bandyci zostali pochwyceni, smoki rozwalone, a pomniejsze potwory Katarzyna rozkładała na łopatki kiwnięciem palca. Nawet kasy nie było jak uzbierać dzięki tym wędrówkom. Przez myśl co prawda przeleciało mi napadanie na szwendających się po okolicach królestwa kupców, ale zrezygnowałem z wcielania owych pomysłów w życie. Czas zatem płynął, Kaśka biegała na zajęcia, a ja ze zniechęceniem patrzyłem na wciąż zmniejszającą się zawartość sakiewki. Co gorsza nie miałem pomysły na pracę dla córy. Stróżowanie na cmentarzu przestało mi się podobać, uznałem, że czas wypróbować coś nowego. Przejrzałem dostępne fuchy, przez kilka chwil usiłowałem wyobrazić sobie Katarzynę w roli kurtyzany, uśmiechnąłem się krzywo pod nosem i wysłałem córę na polowanie. Kiedyś przecież próbowała się za te pracę zabrać (i poniosła porażkę), ale jakby nie patrzeć minęło od tamtej pory sporo czasu, a umiejętności córy znacznie wzrosły. I cóż się okazało? Katarzyna poradziła sobie doskonale! Co prawda mordowanie niewinnych zwierzątek przyczyniało się do szybkiego wzrostu liczby grzechów na Kaśkowym sumieniu, ale za to wizja rychłego bankructwa świńskim truchtem odbiegła w kierunku horyzontu....

[Przy tej okazji muszę wspomnieć, że wraz ze zdobywaniem umiejętności dotyczących walenia po mordzie, córę mą odwiedzała niejaka Valkiria, chwaląca Katarzynę za upór w dążeniu do masakrowania przeciwników. Co przyjemniejsze, zwiększała także współczynniki bitewne córy. Gdy Kacha zaczęła odnosić sukcesy na polowaniach, Valkiria pojawiła się kolejny raz i dała córze dość wypaśny miecz]

Na szesnaste urodziny ofiarowałem córce filiżankę i nie zważając na protesty Cube`a marudzącego coś o przemęczeniu Katarzyny, radośnie wysyłałem ją do roboty i z uśmiechem obserwowałem jej postępy. Kolejny rok przeleciał dość typowo - praca na polowaniach, bójki uliczne, relaks w postaci latania po mieście. W dniu siedemnastych urodzin zafundowałem Katarzynie książkę, a zaraz potem zabrałem ją na wakacje. Gdy nastały dożynki, Kaśka rozgromiła przeciwników, zgarnęła główną nagrodę, a do mnie dotarło, że to ostatni Harvest Festival w tej grze i zrobiło mi się jakoś smutno. Zapisałem stan gry, a potem rzuciłem okiem na statystyki córy. Liczba grzechów wyglądała niepokojąco, wybrałem się zatem z Kachą do kościoła i dałem parę razy na tacę, co spotkało się z aprobatą pingwina i poskutkowało oczyszczeniem sumienia Katarzyny. Ostatni rok pod moim dachem Kaśka spędziła ćwicząc się w fechtunku i biegając na polowania, od czasu do czasu dając na tacę, a ja zastanawiałem się co też mi z tej dziewuchy wyrośnie. Tuż przed osiemnastką zapisałem stan gry (na wszelki wypadek ;P), raz jeszcze pobiegłem do kościoła i dałem łapówkę pingwinowi, Kaśce rzuciłem kieszonkowe, co by nie wkraczała w dorosłość ze zbyt wysokim stresem i w napięciu czekałem na podsumowanie mych ojcowskich dokonań.

Przyznam, że byłem zaskoczony in plus Córka wyrosła na:



Sądziłem, że do tego zakończenia potrzeba wyższego IQ... No ale A oto i statsy mojego dziecka:



Kilka słów podsumowania jeszcze:
- liczba ucieczek Kaśki: zero bodaj, nie kojarzę by kiedyś dała nogę
- rywalka na dożynkach: Anita
- poziom relacji z papą: 5 (co tak niski? Źle jej było czy co? ;P)
- poziom relacji z CPR: 17

Ogólnie jak na pierwsze podejście to dumny z siebie jestem jak nie wiem.

Aha, no i sorasy za to, że czekaliście dość długo na to ostatnie podsumowanie. Głównie przepraszam Akuśkę, której obiecałem wrzucenie tego dobrych 10 razy. Nie gniewaj się mała

Teraz czekam na pamiętniki innych graczy

Jej. Aż miło się to czyta. Gratulacje za zakończenie, Cloud.
To kiedy i do czego robisz kolejne podejście?

Ale nie dało się jej chajtnąć?

Współczułbym produktom takiej reakcji.

Cloud wyhodował czołg!
I generalnie potrzeba mieć wysoki IQ żeby córka została generałem ale ty to sobie
nadrobiłeś reputacją wojownika
No i gratki bo za pierwszym podejściem wychować generałkę to jest nie lada wyczyn.
Ja próbowałem 3 razy i dopiero się udało i to dzięki mocy save/load i wielkiej woli kosmosu

Ktoś w końcu to powiedział !

Co ma znaczyć ten skrót CPR?

CPR - Charming Prince of the Realm? xDD